Afgelopen week liep ik in de bibliotheek en wist ik niet zo goed welke boeken ik wilde lenen. Ik besloot alle boeken mee te nemen waar ik ook maar enigszins nieuwsgierig naar was. En zo nam ik ook Clownsnacht mee. Een boek compleet buiten mijn comfortzone, maar waar ik al wel veel positieve recensies van gelezen had. Benieuwd wat ik er van vond?

Waar gaat Clownsnacht over?

‘Hé, Suzie. Had je naar gedroomd?’
‘M-mama! Waar i-his mama?’ Dikke tranen maken geultjes in de gele schmink op haar wangen.
‘Mama en papa zijn naar een feestje vanavond, maar ik pas op. Ik heet Fara, weet je nog?’
Tussen haar tranen door begint Suzie te knikken. Ze klemt haar beide armen om mijn hals en haar mond is opeens heel dicht bij mijn oor. ‘Ik wil niet dat de clown naar me kijkt.’ Ze zegt het zo zachtjes dat ik haar bijna niet versta.
Mijn buik trekt zich samen. ‘Wat?’
‘De clown,’ fluistert Suzie. ‘Hij stond naast mijn bed.’

Fara past een avondje op de kinderen van de familie Zuiderduin. Ze wonen in een groot, bijna kasteelachtig huis in de luxe villawijk van het dorp. Marnix en Suzie zijn lieve kinderen, ze luisteren goed en gaan braaf naar bed. Maar wanneer de stroom uitvalt, Suzie telkens huilend wakker wordt en Fara dingen ziet en hoort die haar een slecht voorgevoel geven, begint ze zich af te vragen of ze deze oppasklus ooit had moeten aannemen…

Wat vond ik er van?

Kippenvel! Ik lees eigenlijk nooit horror, want ik ben een ontzettende bangerik. Een spookhuis? Mij niet gezien! Een enge film? Ook die sla ik liever over. Toch was ik ontzettend benieuwd naar dit boek van Bakhuis. Ik las eerder al eens De Executie van haar en dat boek was me lang bijgebleven.

De schrijfstijl van Bakhuis is zo vlot! De combinatie van spanning en de fijne schrijfstijl zorgden ervoor dat ik Clownsnacht al binnen anderhalf uur uit had. Ik kon het boek maar moeilijk wegleggen en moest gewoon weten hoe het af zou lopen. Wat me wel opviel, is dat het boek eigenlijk continu spannend is, er is weinig ‘ademruimte’. Al vroeg in het boek wordt het spannend en dat blijft dan het hele boek door. Gelukkig is het boek niet zo lang, maar 129 pagina’s, dus dat maakte het weer goed. Ik denk echt dit Bakhuis haar talent is: in weinig bladzijden een verhaal spannend krijgen en het ook zo houden.

Het einde vond ik eerlijk gezegd wel een beetje tegenvallen. Ik had het nog spannender verwacht, maar ik denk wel dat het einde zeker goed is voor de doelgroep. Ik ben zelf al iets ouder dan de categorie ‘jeugd’, dus daar moet ik natuurlijk ook rekening mee houden.

Voordat ik in dit boek begon vond ik clowns al helemaal niks, maar bah, nu hoef ik ze echt niet meer tegen te komen. ’s Avonds in bed heb ik nog een keer aan het boek teruggedacht. Een ding is zeker, horror is toch niks voor mij. Zelfs een jeugdhorror niet. Weet ik dat ook weer voor een volgende keer. Ik loop nog veel te lang over zo’n boek na te denken en kan daarna helemaal niet meer rustig slapen.

Ben je opzoek naar een spannend horror boek? Dan zit je met Clownsnacht van Daniëlle Bakhuis zeker goed. Maar pas op! Misschien kun je na het lezen van dit boek ook wel niet meer slapen.

Clownsnacht – Daniëlle Bakhuis – Van Goor – 129 pagina’s – ★★★★☆