Kim Jiyoung, geboren in 1982, is een boek dat al lang op mijn TBR staat. Ik had veel goede recensies gelezen, maar toch las ik het boek nog niet. Het was een tikkeltje intimiderend. Maar nu kan ik eindelijk zeggen dat ik hem gelezen heb. Vandaag lees je mijn recensie. 

Waar gaat ‘Kim Jiyoung, geboren in 1982’ over?

In een klein, net appartement aan de rand van de metropool Seoul woont Kim Jiyoung, een dertigjarige millennial die onlangs haar kantoorbaan heeft opgegeven om fulltime voor haar pasgeboren dochter te kunnen zorgen. Maar al snel begint ze vreemde symptomen te vertonen die haar man, ouders en schoonouders verontrusten: Jiyoung imiteert de stemmen van andere vrouwen – levend en zelfs dood.

Terwijl ze dieper in deze psychose duikt, stuurt haar echtgenoot haar naar een psychiater. Jiyoungs hele leven komt voorbij. Een verhaal doordrenkt van frustratie, doorzettingsvermogen en onderwerping. De rode draad: haar gedrag wordt altijd gecontroleerd door de mannelijke figuren om haar heen.

Wat vond ik er van?

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, Kim Jiyoung is een boek dat me bij de keel gegrepen heeft. Het is aangrijpend en het verhaal liet me niet meer los. Vanaf het eerste hoofdstuk was ik geïnvesteerd in het verhaal en móest ik weten hoe het zou aflopen of waarom Jiyoung deze psychose kreeg.

Het boek begint met Jiyoung, die haar baan heeft opgezegd om voor haar dochter te zorgen. Maar dan gebeuren er rare dingen. Ze begint de stem van andere vrouwen te imiteren, dood en levend, en daarnaast is ze erg onbeschoft tegen haar schoonouders. Jiyoung verandert erg en haar man neemt haar uiteindelijk mee naar een psychiater. Vanaf dan werkt het boek met terugblikken, waarbij er een duidelijk verschil tussen mannen en vrouwen in Korea zichtbaar wordt. Het hele boek draait om de genderongelijkheid die Jiyoung in haar leven meemaakte, maar die in heel Zuid-Korea aanwezig was. Van jongs af aan kreeg Jiyoung te horen dat ze anders was, minder succesvol kon worden. Zelfs op school kreeg ze hier mee te maken, de jongens kregen bijvoorbeeld eerder eten in de pauzes dan de meiden.

Wat ik heel knap vond aan dit boek, is dat het verhaal doorspekt is met feiten en bronnen. De schrijfster, Cho Nam-Joo, heeft alle beweringen in het boek ondersteunt met feiten. Hierdoor weet je dat het verhaal niet zomaar ergens op gebaseerd is en voor mij kreeg het boek daardoor juist nog meer impact.

Ik vond het tof om te lezen over een cultuur die zo ver van mijn belevingswereld af staat. Een wereld waar ik eigenlijk weinig over weet. Misschien heeft me dat aan het begin ook wel afgeschrikt, dat ik niet precies wist wat ik kon verwachten. Het verhaal is frustreerde mij enorm, hoe verschrikkelijk oneerlijk er met vrouwen omgegaan werd/wordt. Daarnaast inspireerde het boek mij om meer boeken vanuit verschillende, onbekende culturen te lezen. Dat wordt een doel voor 2023.

Het boek is kort, maar 160 bladzijden, en het heeft me flink aan het denken gezet. Erg knap gedaan!

Ik ben blij dat ik dit boek opgepakt heb, ondanks dat het me boos en gefrustreerd maakte. Het is een ingrijpend verhaal, wat iedereen zou moeten lezen. Cho Nam-Joo heeft een indrukwekkend boek neergezet wat aanvoelt als non-fictie en fictie tegelijkertijd.

Kim Jiyoung, geboren in 1982 – Cho Nam-Joo – Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar – 160 blz – ★★★★☆