Aan het begin van het jaar ben ik begonnen in De zeven zussen van Lucinda Riley. Al snel kwam ik erachter dat dit echt geen serie voor mij is. Benieuwd waarom? Lees dan snel verder.
De zeven zussen is een erg populaire serie op dit moment. De hype begon vorig jaar al en het eerste deel is toen zelfs het best verkochte boek van 2018 geworden. Hoog tijd dus om die serie zelf uit te proberen.
Hoe het allemaal begon..
Als eerste reserveerde ik het boek bij de bibliotheek en belandde in de wachtrij. Ik stond zelfs op plek 92 in de wachtrij. Dat zou nog wel even duren.. Diezelfde week sprak ik met mijn huisgenootje over de serie en zij bleek de boeken gewoon te hebben. Of ik het eerste deel mocht lenen? Natuurlijk! En zo begon ik toch nog aan de super gehypte serie.
De eerste 50 bladzijden waren wel oké, maar waren allemaal nog inleiding. Best een lange inleiding, maar hopelijk zou het échte verhaal snel beginnen. Op bladzijde 100 had ik nog steeds het idee dat ik met de inleiding bezig was. Ik was nog niet echt omver geblazen door het boek en besloot eens na te vragen aan mijn huisgenootje of het nog beter werd. ‘Ja!’, was haar resolute antwoord. Dus vol goede moed begon ik weer aan het boek.
Halverwege
Maar toen kwam ik bij bladzijde 150 en had ik niet zo’n zin meer om te lezen. Morgen weer verder! Maar morgen werd overmorgen en overmorgen werd de dag daarna. En zo kwam het dat ik het boek 2 weken niet meer aanraakte. Ik zat vast en had eigenlijk geen zin meer in verder lezen.
Mijn huisgenoot vroeg of ik het boek al bijna uit had. ‘Nou, uhh, niet dus. Ik kom er maar niet doorheen.’ Ze vroeg me of ik al bij de terugblik was, maar daar was ik nog niet. Nog even volhouden was haar advies en dat volgde ik op. Diezelfde avond nog las ik tot bladzijde 200. Ik had de eerste paar hoofdstukken van de terugblik gelezen. Vond ik het nu beter? Nee.. Helaas werd het voor mij alleen maar meer verwarrend.
Ik besloot het boek weg te leggen. De overige 400 bladzijden ging ik zo echt niet doorkomen. Deze serie is helaas niks voor mij.
Conclusie
De zeven zussen is een roman met historische fictie erin verweven. Alleen al daardoor had ik kunnen weten dat dit waarschijnlijk geen boek voor mij zou zijn. Ik hou namelijk helemaal niet zo van historische fictie.
De zussen worden allemaal achter elkaar geintroduceerd, wat er voor zorgt dat je een soort van informatie-bom op je krijgt. Ik vond de personages daarnaast allemaal nogal oppervlakkig. Je leert ze allemaal even kort kennen. Zelfs na 200 bladzijden had ik nog niet het idee dat ik de hoofdpersoon, Maya, kende. Erg jammer, maar dit vond ik een ontzettend afknapper.
Als laatste, ik vond de terugblik erg verwarrend nog. Ik heb het boek natuurlijk niet uitgelezen, maar ik vond het zo’n plotselinge overgang dat ik echt totaal moest switchen qua verhaal.
De zeven zussen is dus geen serie voor mij, helaas. Heb jij de serie gelezen? Zo ja, wat vond jij er van? Zo niet, ben je dat dan nog van plan?
Ik begin er ook niet aan, eerlijk gezegd. Het trekt mij niet qua cover en achterflaptekst, dus ik ga de hype aan mij laten voorbijgaan
Volgens mij is dat een verstandig besluit 😉
Ik heb ‘m wel gelezen! Vond hem wel erg lang, had makkelijk 200 paginas minder gekund. Ik vond de settings zo mooi, Geneve, Rio en Parijs. Het verhaal uit de terugblik is ook behoorlijk triest, en ik had verwacht dat ik het 3 sterren zou geven en het daarbij zou laten. Toen kwamen de laatste paar hoofdstukken en nu ben ik echt benieuwd naar de rest!
Geen punt toch, om een boek/serie weg te leggen die je niet trekt 🙂
Gelukkig ben ik niet de enige die vond dat het wel korter kon 😉 En inderdaad, het is helemaal niet erg om een serie dan maar niet te lezen. Er zijn nog zoveel mooie boeken waar ik nieuwsgierig naar ben!
Fijn dat jij wel fan bent! Ben je al ver in de serie? Zo ja, vind je de boeken nog steeds zo goed?