Voordat ik begin te lezen in een boek, check ik altijd even het aantal bladzijden. 235 bladzijden? In zo weinig pagina’s kun je toch geen goed verhaal schrijven? Maar Nic Stone bewijst maar eens dat dat wel kan!
In Wat zou Martin doen volgen we Justyce, een goede jongen met uitmuntende cijfers. Hij is aanvoerder van het debatteam en gaat volgend jaar naar Yale. Maar op een avond is hij degene met handboeien om. Waarom hij? Uiteindelijk wordt hij vrijgelaten zonder verdere aanklacht, maar het voorval houdt hem bezig.
Justyce besluit brieven te gaan schrijven aan Martin Luther King en daar komt de titel dan ook vandaan. Met behulp van deze brieven probeert Justyce zijn leven te begrijpen en daarnaast is het een zoektocht naar de goede aanpak van de situatie.
Ik vond het boek echt hartverscheurend en dat in zo weinig pagina’s! Super knap gedaan. Ik leefde zo ontzettend mee met Justyce en ik had hem vanaf de eerste bladzijde al in mijn hart gesloten.
Nic Stone weet een erg ingrijpend verhaal te vertellen. Ze raakt je midden in je hart en laat je nadenken over vooroordelen en priviliges.
Wel vind ik dat het boek iets consistenter had moeten zijn qua schrijfstijl. De debatten die er gevoerd worden zijn namelijk in scriptvorm geschreven en de rest van het verhaal gewoon ‘normaal’. De scriptvorm had voor mij geen extra meerwaarde en gaf me zelfs het gevoel dat ik verder van Justyce af kwam te staan omdat ik niet meer zo duidelijk over zijn gevoelens las.
Ondanks dat de schrijfstijl soms niet helemaal m’n ding was, vond ik dit toch een erg goed boek! En ik raad dit boek van harte aan!
Wat zou Martin doen – Nic Stone – Best of YA – ISBN13 9789000365449 – ★★★★☆
Disclaimer: Dit boek mocht ik lezen voor de Leesfabriek, wat inhoudt dat ik dit boek gratis heb ontvangen van de uitgeverij voor een recensie voor de Leesfabriek. Om het boek nog extra aandacht te geven, heb ik besloten het boek ook te recenseren op mijn blog. Dat ik het boek gratis heb ontvangen heeft op geen enkele manier invloed gehad op mijn recensie.
Opmerkelijk dat je het aantal bladzijden koppelt aan de kwaliteit van wat er geschreven is. Mijn ervaring is dat er geen verband tussen die twee bestaat. Regelmatig lees ik korte verhalen van soms niet meer dan twee bladzijden en daar zitten wel eens briljantjes tussen. En er zijn soms ook boeken van 500 bladzijden waarvan ik denk dat het een beter verhaal was geweest wanneer het in 200 bladzijden was opgeschreven.
Daarom ben ik nieuwsgierig wat jouw ervaring met lezen is dat het je deze opmerking ontlokt.
Mijn ervaring is dat korte boeken in mijn ogen vaak diepgang missen. Ik ben het er mee eens dat er ook heus wel pareltjes zijn bij de kortere boeken hoor! Ik wil echt niet beweren dat dat niet zo is, maar over het algemeen vind ik meer pareltjes bij de langere boeken.